کد مطلب:212844 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:52
میسر بن عبدالعزیز کوفی
میسر بن عبدالعزیز النخعی المدائنی. (رجال الطوسی ص 135).
ثقه، مورد اعتماد [1] ، از اصحاب امام باقر (ع) [2] و امام صادق (ع) [3] و از خواص آنان بوده است. [4] .
عقیقی گوید: آل محمد (ص) او را ستوده اند، و از كسانی است كه در زمان رجعت مجاهده خواهد كرد. [5] .
چندین مرتبه اجل میسر رسید بود لیكن چون صله رحم به جای می آورد مرگش به تأخیر افتاد [6] تا در زمان امام صادق (ع)، ظاهرا به سال 136 هجری [7] ، وفات
[ صفحه 386]
یافت. [8] .
روایت شده كه از زمانی كودكی كه به بازار می رفت و روزی دو درهم مزد می گرفت، یك درهم آن را به عمه و یك درهم را به خاله خود می داد [9] ، به همین جهت امام باقر (ع) به او فرمود: «قد حضر اجلك غیر مرة و لا مرتین كل ذلك یؤخره الله بصلتك قرابتك»، تاكنون چندین بار اجلت رسیده بود ولی به واسطه صله رحم خداوند آن را تأخیر انداخت. [10] .
ابن مسكان از میسر روایت كرده كه گفت: امام باقر (ع) به من فرمود: آیا شما خلوت می نمایید و گفتگو می كنید و آنچه بخواهید می گویید؟ عرض كردم: آری به خدا كه ما خلوت می نماییم و گفتگو كرده و هر چه بخواهیم می گوییم. فرمود: به خدا سوگند، دوست دارم كه در بعض از آن مجالس با شما باشم؛ همانا به خدا كه بوی شما و ارواح شما را دوست دارم و شما بر دین خدا و دین ملائكه او هستید، پس با پرهیز از حرام و كوشش در طاعات، مرا كمك كنید. [11] .
در كافی، از میسر بن عبدالعزیز روایت شده كه گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: ای میسر! دعا كن و مگو كه كار گذشته است و آنچه مقدر شده همان شود؛ همانا نزد خداوند منزلت و مقامی است كه بدان نتوان رسید جز به درخواست و مسئلت، و اگر بنده ای دهان خود ببندد و درخواست نكند چیزی به او داده نشود، پس درخواست كن تا به تو داده شود؛ ای میسر! هیچ دری نیست كه كوبیده شود جز این كه امید آن رود كه بر روی كوبنده باز شود. [12] .
[ صفحه 387]
ثقه، مورد اعتماد [1] ، از اصحاب امام باقر (ع) [2] و امام صادق (ع) [3] و از خواص آنان بوده است. [4] .
عقیقی گوید: آل محمد (ص) او را ستوده اند، و از كسانی است كه در زمان رجعت مجاهده خواهد كرد. [5] .
چندین مرتبه اجل میسر رسید بود لیكن چون صله رحم به جای می آورد مرگش به تأخیر افتاد [6] تا در زمان امام صادق (ع)، ظاهرا به سال 136 هجری [7] ، وفات
[ صفحه 386]
یافت. [8] .
روایت شده كه از زمانی كودكی كه به بازار می رفت و روزی دو درهم مزد می گرفت، یك درهم آن را به عمه و یك درهم را به خاله خود می داد [9] ، به همین جهت امام باقر (ع) به او فرمود: «قد حضر اجلك غیر مرة و لا مرتین كل ذلك یؤخره الله بصلتك قرابتك»، تاكنون چندین بار اجلت رسیده بود ولی به واسطه صله رحم خداوند آن را تأخیر انداخت. [10] .
ابن مسكان از میسر روایت كرده كه گفت: امام باقر (ع) به من فرمود: آیا شما خلوت می نمایید و گفتگو می كنید و آنچه بخواهید می گویید؟ عرض كردم: آری به خدا كه ما خلوت می نماییم و گفتگو كرده و هر چه بخواهیم می گوییم. فرمود: به خدا سوگند، دوست دارم كه در بعض از آن مجالس با شما باشم؛ همانا به خدا كه بوی شما و ارواح شما را دوست دارم و شما بر دین خدا و دین ملائكه او هستید، پس با پرهیز از حرام و كوشش در طاعات، مرا كمك كنید. [11] .
در كافی، از میسر بن عبدالعزیز روایت شده كه گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: ای میسر! دعا كن و مگو كه كار گذشته است و آنچه مقدر شده همان شود؛ همانا نزد خداوند منزلت و مقامی است كه بدان نتوان رسید جز به درخواست و مسئلت، و اگر بنده ای دهان خود ببندد و درخواست نكند چیزی به او داده نشود، پس درخواست كن تا به تو داده شود؛ ای میسر! هیچ دری نیست كه كوبیده شود جز این كه امید آن رود كه بر روی كوبنده باز شود. [12] .
[ صفحه 387]
[1] رجال علامه حلي، ص 171.
[2] رجال الطوسي، ص 135.
[3] رجال الطوسي، ص 317.
[4] مناقب ابن شهر آشوب، مجلد 2، جزء 7، باب 1، فصل 9، ص 350.
[5] خلاصة الاقوال، علامه حلي، ص 83.
- علامه مجلسي، در بحارالانوار، ج 53، باب الرجعة، ص 40، از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمود: گويا حمران و ميسر را مي بينم كه با شمشيرهاي خود مردم (بي دين) را بين صفا و مروه به خاك مي اندازند.
[6] رجال كبير، ص 351.
[7] رجال مامقاني، ج 3، ص 264، رديف 12347.
[8] رجال الطوسي، ص 317.
[9] رجال كشي، ص 211 - در كتاب الخرائج والجرائح راوندي، ج 2، باب 15، ح 11، ص 714، آمده است كه امام صادق (ع) به ميسر فرمود: همانا عمرت فزوني گرفته، چه عملي انجام داده اي؟ ميسر در پاسخ عرض كرد: در نوجواني براي ديگران كار مي كردم و پنج درهم دستمزد مي گرفتم و آن را در اختيار خاله خود قرار مي دادم.- در كتاب بصائر الدرجات، جزء 6، باب 1، ح 14، ص 256، و نيز در بحارالانوار، ج 47، ص 78، روايت فوق با تفاوت ذكر «دايي» به جاي «خاله» آمده است.
[10] رجال كشي، ص 211 - در وسائل الشيعه، ج 6، ص 270، به نقل از سيد بن طاووس (ره)، اين روايت با اندكي تفاوت از امام صادق (ع) نقل شده است.
[11] اصول كافي، ج 2، باب مذاكره برادران، ص 149 - وافي، ج 3، باب 96، ح 2792، ص 650.
[12] اصول كافي، ج 2، كتاب الدعاء، ص 338.